Mit materialistycznej ewolucji – Franciszek podprowadza pod kłamstwo

W Księdze Rodzaju (1,26) opisane jest stworzenie człowieka:

„A wreszcie rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!» Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę”.

Ewolucja, na sposób materialistyczny, w jaki się ją dzisiaj najczęściej pojmuje, to kłamstwo. Swoimi wypowiedziami Franciszek tylko sprzyja przyjęciu tego kłamstwa.    

Taka ewolucja jest to kłamstwo, które ma nam zaszczepić myślenie, że jesteśmy wyewoluowanymi zwierzętami, że naszym ojcem nie jest Bóg, który jest bezinteresowną i czystą Miłością, lecz zwierzę, które jest bestią.

Nie tak dawno media całego świata obiegła wiadomość – oto Franciszek sugeruje, że człowiek pochodzi od zwierząt, co jest jednak całkowicie sprzeczne z Biblią. Tak rozumiana jest wypowiedź Franciszka i tak przedstawiają ją media (zob. np. link), i w rzeczywistości przeniknięta jest takim myśleniem.

Franciszek w swoich słowach zdaje się wyrażać przekonanie, że to nie Bóg bezpośrednio stworzył człowieka, lecz że stworzył On ewolucję, której to dopiero wytworem jest człowiek. Mówi wprost:

„Ewolucja natury nie jest przeciwna pojęciu stworzenia, bo zakłada stworzenie bytów ulegających ewolucji”

„natura w swoich mechanizmach ewolucji ukrywa potencjał, który jest przez nią pozostawiony na odkrycie i aktualizację inteligencji i wolności, w celu osiągnięcia rozwoju, który jest w Bożym zamyśle”

Nie ma w tych słowach mowy o bezpośrednim akcie stwórczym Boga w momencie każdego poczęcia człowieka ani też pierwszych ludzi! Franciszek pomija zupełnie podkreślenie nieciągłości ontologicznej, przychylając się ku błędnemu ewolucjonizmowi materialistycznemu. Kościół naucza jednak, że w każdym akcie poczęcia mamy bezpośrednią Bożą ingerencję i działanie stwórcze – Bóg stwarza istnienie, istotę i duszę człowieka, które nie pochodzą z materii.

Czy do wypowiedzi Franciszka nie można by odnieść słów Piusa XII z Humani Generis:

„A więc są tacy, co przyjąwszy nierozważnie i bezkrytycznie system ewolucyjny, w samej dziedzinie nauk przyrodniczych nie udowodniony dotychczas bezspornie, tłumaczą nim powstanie wszystkich rzeczy, skłaniając się lekkomyślnie ku monistycznej i panteistycznej hipotezie nieustannej ewolucji wszechświata”.

Skoro by tak było, że człowiek wyewoluował od zwierząt, to i Nasz Zbawiciel zostałby poczęty po części w ten sposób, mając przecież w pełni naturę ludzką. Dusza Chrystusa – podobnego nam we wszystkim oprócz grzechu – byłaby wyższym stopniem materii?

„Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym (…) Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego»” (Łk 1,34-37).

Nie tylko w przypadku Zbawiciela, ale w każdym akcie poczęcia człowieka, nie tylko Boga-Człowieka, Bóg wykracza poza prawa materii i to, co jest dostępne poznaniu empirycznemu i naukowemu. Było tak i na początku i dzieje się teraz każdorazowo. Jeśli dla Boga nie ma nic niemożliwego i jest w stanie zapoczątkować życie człowieka wbrew prawom natury, dlaczego nie przypomnieć, że stworzył pierwszych rodziców tak, jak opisane jest w Księdze Rodzaju?

„Wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” (Rdz 2,7)

Nauka ludzko jest niczym dla Boga. Sensem istnienia człowieka nie jest wiedza, lecz miłość. Bóg w swoim Ukrzyżowaniu objawia przed człowiekiem swoją Miłość, lecz wiele zakrywa przed jego umysłem.
Dlatego też wierzymy. Wiara zaczyna się tam, gdzie kończy się nauka. Dopiero w niebie osiągniemy większą wiedzę. Sensem naszego życia pozostanie jednak miłość, która jest najważniejsza.

Dlaczego więc Franciszek nie zachęca do pokornej wiary w Pismo Święte, nie podkreśla, iż istnieje teologiczny biblijny kreacjonizm, którego nie sposób pominąć, lecz sugeruje, że człowiek wie najlepiej, w jaki sposób powstał? Tymczasem w świetle różnych badań hipoteza ewolucji z dnia na dzień staje się coraz bardziej trudną do udowodnienia, a tym bardziej jej materialistyczna wersja nie może być uzgodniona z katolicyzmem. Franciszek powinien dać jasny wyraz nauce Biblii, nie próbując pod publiczkę i powszechne ewolucjonistyczne mniemania osłabiać siły tej prawdy wiary.

Franciszek pisze:

„Istnieje ryzyko, że zaczniemy sobie wyobrażać Boga jako magika, który używając magicznej różdżki, może zrobić wszystko. Ale to nie jest tak”.

Tymczasem Bóg używa magicznej różdżki każdorazowo przy poczęciu człowieka i w swojej wszechmocy może przecież zrobić wszystko nawet ot tak, z niczego. Każde poczęcie i nowe życie ludzkie jest cudem nie tylko w znaczeniu przenośnym, ale wykracza poza porządek materialistyczny, poza porządek jakiejkolwiek możliwej ewolucji.

Jan Paweł II mówił o tym w przesłaniu z października 1996 roku:

„[Błędne przekonania, gdy] ducha ludzkiego uważa się za stworzonego przez siły materii ożywionej lub też jako zwykły epifenomen tej materii. Są one nie do pogodzenia z prawdą o człowieku, są one również niezdolne do określenia godności osoby ludzkiej”

 

(linki do przemówienia Franciszka:
^^^https://w2.vatican.va/content/francesco/en/speeches/2014/
october/documents/papa-francesco_20141027_plenaria-accademia-scienze.html)