„Nowa herezja – antyfranciszkanizm”. Doprawdy?

Na jednym z katolickich portali ukazał się ostatnio artykuł zatytułowany „Nowa herezja – antyfranciszkanizm”, w którym autor przedstawia rzekome narodziny nowego nurtu religijnego, który miałby polegać na „nieustannym krytykowaniu, sądzeniu i nieposłuszeństwie wobec kościelnej hierarchii, poczynając od proboszcza, kończąc na papieżu”.
Cały artykuł jest dostępny tutaj.

Spróbujmy się odnieść do przedstawionych w nim tez. Wydaje się, że niniejszy blog nie daje się jednak zaliczyć do tak określonego antyfranciszkanizmu.

Rzecz pierwsza.
Na niniejszym blogu nie poruszamy zasadniczo spraw lokalnych w Kościele, tym bardziej proboszczów. Jeśli mówimy, że antyfranciszkanizm jest krytyką i nieposłuszeństwem wobec wszystkich poziomów hierarchii i władzy w Kościele, nasz blog się nie mieści w tych kategoriach.

Rzecz druga.
Nie zachęcamy do nieposłuszeństwa wobec legalnej władzy kościelnej. Wobec Franciszka, mimo krytykowania go, jak dotychczas obowiązuje nas posłuszeństwo. Posłuszeństwo wobec hierarchów Kościoła, w tym także Franciszka, nie obowiązywałoby jedynie wtedy, gdyby dany hierarcha głosił publicznie, jawnie i notorycznie jakąś ewidentną herezję (wtedy dosięga go ekskomunika latae sententiae i automatycznie na mocy prawa traci swój urząd). Tymczasem Franciszek mimo mnóstwa dwuznacznych tekstów, bardzo mętnych sformułowań i szeregu dziwnych zachowań i wypowiedzi nie dopuścił się jeszcze czegoś takiego.

Rzecz trzecia.
Autor artykułu nie rozumie słowa „herezja” albo używa go w znaczeniu bardzo potocznym, jako odstępstwo od powszechnie przyjmowanych poglądów czyli brak poprawności politycznej. O to na blogu się jednak nie staramy. Natomiast, tak ot, o herezję (w znaczeniu teologicznym), nie można oskarżać nikogo, kto podejmuje racjonalną krytykę czyichś poglądów, gdy sam nie sprzeciwia się na nauczaniu Kościoła. Na blogu damy o to, by jasno przedstawiać prawdy wiary katolickiej. Można krytykować papieża i nie jest to herezja – warto o precyzję wypowiedzi, ponieważ sprawy czystości wiary to nie żarty.

Rzecz czwarta.
Sądzić będzie Bóg. Nie znamy serca i intencji Franciszka. Wskazujemy na fakty, krytykujemy wypowiedzi, pokazujemy dziwne zachowania. Widząc, co się dzieje, niejedna osoba przypuszcza, a nawet jest wewnętrznie przekonana, że Franciszek nie tyle ma swoje słabości i nieumiejętne działanie, co w przebiegły sposób realizuje przemyślną strategię niszczenia Kościoła katolickiego od wewnątrz. Wtedy dopiero byłaby to zła intencja i czyste diabelstwo. O tym jednak nie sposób wyrokować, ale i takie przekonania można przecież posiadać. Czas to pokaże i Bóg to wie.

Rzecz piąta.
Gdzie są kłamstwa na naszym blogu? Dbamy o rzetelność. Kłamstwo jest świadomym przeinaczeniem prawdy i niczego takiego nie znajdujemy u nas w postach.

Wniosek. Przynajmniej w przypadku niniejszego blogu zarzut o antyfranciszkanizm, według kryteriów autora linkowanego artykułu, wydaje się nietrafny. Nie mieścimy się w kategoriach tak rozumianego antyfranciszkanimu.

Być może też autor artykułu nieco ustawia swojego przeciwnika do bicia, nie rozumiejąc logiki, jaka towarzyszy krytyce Franciszka – jest to troska przede wszystkim o czystość wiary katolickiej i o losy wspólnoty wierzących, w posłuszeństwie Bogu, Kościołowi świętemu oraz wszelkiej prawowitej władzy eklezjalnej.