Apostata Franciszek…? Kard. Muller: Franciszek nie jest heretykiem, ale dość krytycznie w temacie Franciszka

Po Internecie nie od dzisiaj krąży film „Apostata Franciszek”, na końcu którego znajdujemy akt wyklęcia ze wspólnoty Kościoła dokonany na Franciszku przez patriarchę Eliasza. Jest bardzo smutne, że autorzy filmu nie zechcieli nieco bardziej zagłębić się w historię i teologię, zanim zdecydowali się umieścić to w filmie. Tymczasem w ostatnich dniach powiela się na nowo wypowiedź kard. Mullera, który został zapytany o to, czy Franciszek jest heretykiem i udzielił przeciwnej odpowiedzi – niestety wypowiedź kardynała jest przez media często ucinana do minimalnych wyrywków, jest podawana wybiórczo i modelowana. A jest ona jednak w swojej istocie dość krytyczna wobec Franciszka.

Nawet po krótkiej lekturze na temat patriarchy Eliasza nie sposób nie mieć wątpliwości co do jego osoby. Wystarczy fakt, że nie zechciał podać, kto go wyświęcił na biskupa, że jest w wielu konfliktach i zatargach z innymi strukturami kościelnymi (cerkiewnymi) oraz że wyklął wcześniej także Jana Pawła II i Benedykta XVI (sic!). Wszystko to stawia działania tego człowieka w bardzo wątpliwym świetle. Umieszczenie dokonanego przez niego aktu wyklęcia Franciszka na koniec wideo, sprawia, że cały film staje się niewiarygodny, a szkoda, bo zostało w nim zarysowanych wiele realnych problemów.

Niestety – wobec tego, że Franciszek jest bardzo dwuznaczny i mętny w swoich wypowiedziach i nie broni jasno nauczania Kościoła – wielu wiernych świeckich czuje się dziś zagubionych.
Pasterz nie pełni swojej roli umacniania w wierze – owce się rozpraszają.
Gdy nie otrzymujemy od Najwyższego Pasterza jasnej wykładni wiary, a na ogólnoświatowych zgromadzeniach kościelnych jawna herezja jest traktowana z taką samą powagą jak Ewangelia – czyż można się dziwić, że wątpliwości narastają?
Po Internecie krąży wiele opinii na temat Franciszka, wiele osób wygłasza bardzo dziwne poglądy na tematy teologiczne. Jak świat światem w sprawach teologicznych zawsze tak bywało, ale w obecnej sytuacji zamieszanie postępuje po wielokroć. Katolicy się gubią. Jasne nauczanie Kościoła jest w odstawce.
Matka Boża w La Salette powiedziała, że Rzym stanie się siedzibą antychrysta. Przypomina mi się także pewna wypowiedź czy wywiad udzielony przez bpa Fellaya, w którym na samym końcu biskup odwoływał się do Fatimy, przytaczając słowa widzącej Łucji, że przyjdzie czas, gdy każdy zostanie pozostawiony z konieczności samemu sobie w sprawach wiary (nie mogę niestety znaleźć tego wideo i nie chciałbym przeinaczyć – może ktoś z czytelników kojarzy tę wypowiedź albo ten fragment? – ale taki mniej więcej był sens).
Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę, gdy przyjdzie?

Już sam fakt, że kard. Muller, prefekt Kongregacji Doktryny Wiary, jest pytany o to, czy Franciszek nie jest heretykiem, powinien nam wiele mówić. Czy ktoś wyobrażał sobie, by szczerze zadawać takie pytania za czasu wielkiego papieża Jana Pawła II i jak wierzę, równie świętego, jakże dzisiaj cierpiącego, Benedykta XVI. W opinii redaktora tego bloga Franciszek w całym swoim codziennym bełkocie wypowiedzi w pojedynczych sformułowaniach przekroczył już nie raz prawdy wiary katolickiej, a próba interpretowania tych przypadków w duchu katolickim jest dość karkołomna. Nie uczynił (jeszcze) na tyle poważnego kroku, by można było z czystością sumienia stwierdzić, że prowadzi cały Kościół na drogę herezji i odstępstwa, zezwalając wprost na nie. Wszystko jest niejasne i na granicy, tak że masoneria kościelna nie zrobiłaby lepszego zamieszania w sprawie wiary.

A tutaj nieco dłuższy fragment wypowiedzi bpa Mullera, który nabiera zupełnie innego wydźwięku, gdy jest przytoczony nieco szerzej, a nie fragmentarycznie włączony w komentarze własne mediów (katolickich bądź nie), zachłyśniętych świętością i nieprzeciętnością super bohatera Franciszka.

Kard. Mullerowi zostało zadane pytanie odnośnie katolików, którzy uważają, że Franciszek jest heretykiem.
„Nie tylko z racji mojego urzędu, ale także z prywatnego przekonania, muszę się nie zgodzić. Heretykiem, jak głosi definicja teologiczna, jest ten katolik, który uporczywie zaprzecza prawdzie objawionej, ukazanej przez Kościół, w którą należy wierzyć.
Jest jednak inną sprawą, kiedy ci, którzy są oficjalnie zobowiązani do głoszenia wiary, wyrażają się w sposób jakoś nieodpowiedni, mylący albo niejasny. Wypowiedzi papieża i biskupów nie są ponad Słowem Bożym, ale mu służą (…)
Co więcej, różne papieskie wypowiedzi w swojej naturze inaczej wiążą – różnicują się od definitywnych decyzji ogłaszanych ex-cathedra do homilii, które są czynione raczej dla analiz duchowych”.

 

(fragm. wypowiedzi kard. Mullera tłum. z ang., oryg. tutaj)