Jakże to jest, że Franciszek potrafi grzmieć tam, gdzie mowa o pieniądzach, a milczeć lub mataczyć, gdy mowa o wierności Chrystusowi

Widzimy choćby na podstawie relacji z „Gościa Niedzielnego”, że Franciszek po raz kolejny grzmi i napomina wierzących w sprawach pieniędzy, to jest sprawiedliwości społecznej, bogacenia się kosztem innych. Używa mocnych słów względem ludzi wyzyskujących innych („krwiopijcy”), nie boi się szafować terminem „grzech śmiertelny”. Nie jest to pierwsza taka wypowiedź Franciszka, wielokrotnie mocno napiętnował grzechy finansowego ciemiężenia innych.

Ale jak to jest, że nie potrafi użyć konkretnych słów co do innych grzechów i nieprawidłowości – na przykład świadomego przeinaczania wiary katolickiej lub niewierności małżeńskiej.

Franciszek wspomina: „Niech Pan da nam zrozumieć ową prostotę, o której Jezus nam mówi w dzisiejszej Ewangelii…”. Czy prostota słów z Ewangelii dotyczy tylko spraw finansowych? A co z prostotą słów: „Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo; i kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo”?

Dlaczego Ewangelia traktowana jest wybiórczo? Każde zagadnienie moralne, gdy się je bliżej analizuje i próbuje zastosować w rzeczywistości, wymaga pewnych rozważań. Dlaczego jednak rozważania choćby w sprawie homoseksualistów, wierności religii katolickiej, wierności małżeńskiej rozmiękczają nauczanie Kościoła i są podatne na rozbieżne interpretacje, a w sprawach pomocy bliźniemu można mówić prosto i w konkretach (a przy tym, to już na marginesie, może nawet jednostronnie, jednoaspektowo, bez wyważonej refleksji)?

—
Artykuł w „Gościu Niedzielnym” dostępny jest tutaj.