Franciszek wytropił bardzo ważną herezję. A polskie media milczą!

Mam na myśli herezję, tak ją nazwijmy, „rozróżniania”. Rzuciło mi się w oczy w minionych dniach przynajmniej kilka linków do zagranicznych krytycznych analiz pewnego fragmentu z homilii Franciszka z minionego czwartku (z 9 czerwca 2016 roku), w którym wspomina o tej herezji. Trudno mi je teraz na nowo wyszukiwać. Chciałem jednak powiedzieć, że nie rzuciły mi się oczy żadne polskie analizy tego fragmentu. A przecież został on przytoczony przez Radio Watykańskie. Przyjrzyjmy się bliżej, jaką to herezję „rozróżniania” wytropił Franciszek.  

Przytoczmy cały fragment z homilii za Radiem Watykańskim:

To jest zdrowy realizm Kościoła katolickiego: Kościół katolicki nigdy nie uczy: «Róbcie to albo tamto». To nie jest katolickie. Kościół mówi: «Czyńcie to i to». Dąż do doskonałości: pojednaj się z twoim bratem. Nie obrażaj go. Kochaj go. A jeśli jest jakiś problem, to przynajmniej dojdź do porozumienia, by nie wybuchła wojna. To jest zdrowy realizm katolicyzmu – mówił Franciszek. – Nie jest katolickie «albo to, albo nic»: to nie jest katolickie. To jest heretyckie. Jezus zawsze potrafi iść razem z nami, wskazuje nam ideał, prowadzi nas ku ideałowi, wyzwala nas z tego uwięzienia w surowości prawa i mówi nam: «Róbcie ile jesteście w stanie». Dobrze nas rozumie. To jest nasz Pan, który nas tego właśnie uczy”.

Nie wiem, co powiedzą na to czytelnicy tego bloga, ale realizm katolicki, do którego Franciszek odnosi się zaraz na początku tego przytoczonego fragmentu, w moim odczuciu każe raczej zaraz po przeczytaniu tych słów sprzeciwić się im.

Zapytam dosadnie: Jak można powiedzieć taką kosmiczną bzdurę, że Kościół katolicki nigdy (nigdy!) nie uczy „Róbcie to albo tamto” – na takim stopniu ogólności.

Kościół katolicki jak najbardziej uczy, co należy czynić. Kościół ma uczyć moralności. Objawienie uczy, co należy robić, by się zbawić, a czego należy unikać.

Co więcej, jest to podstawowe wezwanie sumienia na najbardziej ogólnym stopniu – czyń dobro, zła unikaj! Podstawowe wezwanie, które każdy z ludzi odnajduje w swoim sercu. Nie ma innej opcji.

Osobiście jestem zaszokowany tymi słowami. Czy można nieświadomie, przez pomyłkę i z dobrymi intencjami, przedkładać w homilii takie przeinaczenia?! W tak jaskrawy sposób przeciwstawiać się nie tylko Objawieniu, ale i zdrowemu rozsądkowi, który zawsze każe rozróżniać?

Ktoś by powiedział, że trzeba patrzeć na kontekst wypowiedzi – w dalszym fragmencie Franciszek przechodzi nieco bardziej do rzeczywistości. Ja bym powiedział – dla złagodzenia wydźwięku tego pierwszego zdania i zamotania. Ale jeśli jego wypowiedź miałaby się odnosić tylko do tych spraw pojednania z bliźnim, to czy też naprawdę „nigdy”?! Pierwsze zdanie jest nieprawdą. A gdy teraz odnosi to do sytuacji konfliktu z bratem – mówi o pojednaniu, sytuacji spotkania człowieka z człowiekiem – wciąż jest niejasność konkretów i dalej jest nieprawda.

Nie jest katolickie «albo to, albo nic»: to nie jest katolickie. To jest heretyckie.

Ale można by się zapytać, czy w przypadku spotkania się z mordercą, gwałcicielem, osobą wyraźnie czyniącą zło, Kościół nigdy nie powie: porzuć grzech, przestań to czynić? Albo przestaniesz zabijać niewinnych, albo czynisz zło – czy powiedzenie czegoś takiego nie jest katolickie? Musisz porzucić grzech i zło, nic innego nie jest dobre – czy to jest myślenie heretyckie?

Czy to jest heretyckie myślenie, aby wezwać do całkowitego odrzucenia grzechu i zła?

I dalej:

Jezus (…) wyzwala nas z tego uwięzienia w surowości prawa. (…) mówi nam:  «Róbcie ile jesteście w stanie»

Czy Jezus tak powie mordercy – zabijaj o tylu mniej, ile jesteś w stanie? Gdzie tak Jezus mówi? Czy „nigdy” tak nikomu nie powie – albo to, albo nic?

To jest powtarzana strategia Franciszka, przedstawianie ogólnych nieprawdziwych zasad, które tylko w niektórych przypadkach można by było zastosować do rzeczywistości, gdy tymczasem służą w praktyce do przemycania niewłaściwych postaw, zachowań i pojmowania spraw w pozostałych przypadkach.

(O jednej ogólnej wypowiedzi Franciszka była mowa już tutaj: Przykładowe stwierdzenie z adhortacji sprzeczne z katolicką nauką moralną, to jest podobna logika).

Bo przecież osób żyjących w związkach niesakramentalnych nie należy wezwać: nawróć się, porzuć grzech. To jest tak nieewangeliczne! Należy raczej mówić: spróbuj, może ci się uda bardziej zatroszczyć o dzieci. Spróbuj sobie jakoś tam żyć, może piekła nie ma…

Nie rozróżniajmy, nie wołajmy, co dobre, a co złe, jednajmy się, porzućmy mocne słowa. Wszyscy kroczmy tą samą drogą do piekła.

„Zaprawdę powiadam wam, jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie”, „Zaprawdę powiadam wam, nie znam was, idźcie precz, przeklęci, w ogień piekielny”.
„Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała
i aby bramami wchodzili do Miasta. Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje”.

Ale jakże można tak rozróżniać? Kościół nigdy tak nie uczy! Jakże to nieewangeliczne! Herezje!

 

———

Źródło:
http://pl.radiovaticana.va/news/2016/06/09/franciszek_na_mszy_w_czwartek_o_zdrowym_realizmie_w_ko%C5%9Bciele/1236019