W poszukiwaniu jasności w sprawach wiary. Apel czterech kardynałów do Franciszka pozostaje bez odpowiedzi

Czterech kardynałów – Brandmüller, Burke, Caffarra i Meisner – napisało przed dwoma miesiącami list do Franciszka, a teraz zdecydowali się go upublicznić, ponieważ nie otrzymali jeszcze na niego odpowiedzi. Dlaczego Franciszek nie odpowiedział, czy nie chce jasności w sprawie interpretacji „Amoris Laetita”? Jedyna odpowiedź, jaka się nasuwa, jest taka: Franciszek chce zmienić dotychczasową ewangeliczną praktykę duszpasterską, zezwalając na Komunię Świętą dla osób w grzechu ciężkim (o czym zresztą już pisał), ale bardzo konkretne pytania kardynałów zmuszają go w takim wypadku do jawnego opowiedzenia się przeciwko nauczaniu Kościoła, chociażby przeciwko temu, co pisał Jan Paweł II – tego jednak nie chce wprost uczynić.

Jeden list i pięć pytań dotyczących najbardziej kontrowersyjnych punktów „Amoris Laetitia”, na które papież jak dotąd nie odpowiedział. Jeszcze jeden powód, by „poinformować lud Boży o naszej inicjatywie” – oznajmiają kardynałowie.

Poniżej tłumaczenie całego listu kardynałów z dokładnymi, konkretnymi pięcioma pytaniami, które zadali Franciszkowi.

List czterech kardynałów do papieża

Do Jego Świątobliwości Papieża Franciszka
oraz do rąk Jego Eminencji Kardynała Gerharda L. Müllera

Po opublikowaniu przez Waszą Świątobliwość Adhortacji Apostolskiej „Amoris Laetitia”, usłyszeliśmy ze strony uczonych i teologów wiele interpretacji, dotyczących głównie Rozdziału VIII, które są nie tylko rozbieżne, ale i wzajemnie sprzeczne. Ponadto media nagłośniły tę dyskusję, wywołując tym samym niepewność, zamieszanie i dezorientację wśród wielu wiernych.

Dlatego też my, niżej podpisani, podobnie jak wielu biskupów i księży, otrzymaliśmy liczne zapytania od wiernych z różnych warstw społecznych co do poprawnej interpretacji Rozdziału VIII.

Powodowani głosem sumienia, w poczuciu naszej pasterskiej odpowiedzialności oraz pragnący jeszcze bardziej urzeczywistniać zasadę synodalności, do której Wasza Świątobliwość gorąco nas zachęca, z głębokim szacunkiem kierujemy prośbę do Waszej Świątobliwości, jako najwyższego nauczyciela w sprawach wiary, powołanego przez Tego, który zmartwychwstał, do umacniania w wierze swych braci, o rozstrzygnięcie wątpliwości i zapewnienie przejrzystości poprzez łaskawe udzielenie odpowiedzi na dubia [wątpliwości/pytania – przyp. red.], załączone do niniejszego listu.

Prosimy Waszą Świątobliwość o błogosławieństwo, tak jak i my obiecujemy nieustanną modlitwę w intencji Waszej Świątobliwości.

Kard. Walter Brandmüller
Kard. Raymond L. Burke
Kard. Carlo Caffarra
Kard. Joachim Meisner

Rzym, 19 września 2016

Dubia [wątpliwości/pytania – przyp. red.]

1. Stawiamy pytanie, czy zgodnie z twierdzeniami „Amoris Laetitia” (punkty 300-305) istnieje teraz możliwość udzielenia rozgrzeszenia w sakramencie pokuty i tym samym dopuszczenia do Komunii Świętej osoby, która pozostając w ważnym związku małżeńskim, żyje z inną osobą „more uxorio” (na sposób małżeński), nie spełniając warunków wymienionych w „Familiaris Consortio” n. 84, a następnie potwierdzonych przez „Reconciliatio et Paenitentia” n. 34 and „Sacramentum Caritatis” n. 29. Czy sformułowanie „w pewnych przypadkach” znajdujące się w przypisie 351 (p. 305) adhortacji „Amoris Laetitia” może odnosić się do osób rozwiedzionych będących w nowych w związkach, które żyją „more uxorio”?
2. Czy po publikacji postsynodalnej Adhortacji Apostolskiej „Amoris Laetitia” (cf. p. 304) istnieje dalsza potrzeba uznawania za obowiązujące nauczania św. Jana Pawła II wyłożonego w punkcie 79 encykliki „Veritatis Splendor”, opartego na Piśmie Świętym i tradycji Kościoła, a dotyczącego istnienia absolutnych norm moralnych zabraniających czynów wewnętrznie złych, i które są wiążące bez wyjątków?
3. Czy po publikacji „Amoris Laetitia” (p. 301) nadal można twierdzić, że osoba, która notorycznie sprzeniewierza się Bożemu przykazaniu, np. temu zakazującemu cudzołóstwa (cf. Mt 19:3-9), znajduje się w obiektywnej sytuacji grzechu ciężkiego nawykowego (cf. Papieska Rada ds. Tekstów Prawnych, Deklaracja, 24 czerwca 2000)?
4. Czy w świetle twierdzeń „Amoris Laetitia” (p. 302) dotyczących “okoliczności łagodzących moralną odpowiedzialność” istnieje dalsza potrzeba uznawania za obowiązujące nauczania św. Jana Pawła II wyłożonego w punkcie 81 encykliki „Veritatis Splendor”, opartego na Piśmie Świętym i tradycji Kościoła, według którego „okoliczności lub intencje nie zdołają nigdy przekształcić czynu ze swej istoty niegodziwego ze względu na przedmiot w czyn ‘subiektywnie’ godziwy lub taki, którego wybór można usprawiedliwić”?
5. Czy po publikacji „Amoris Laetitia” (p. 303) istnieje dalsza potrzeba uznawania za obowiązujące nauczania św. Jana Pawła II wyłożonego w punkcie 56 encykliki „Veritatis Splendor”, opartego na Piśmie Świętym i tradycji Kościoła, które wyklucza twórczą interpretację roli sumienia i które podkreśla, że sumienie nigdy nie może być uprawnione do usprawiedliwiania wyjątków od absolutnych norm moralnych, zabraniających czynów wewnętrznie złych ze względu na ich przedmiot.

Dziękuję za nadesłane tłumaczenie. Zdjęcie z LifeSiteNews.