Kim jest „biskup odziany w biel” z trzeciej tajemnicy fatimskiej?

W modlitwie do Matki Bożej wypowiedzianej dzisiaj w Fatimie, 13 maja 2017 roku, Franciszek określił siebie mianem „biskupa ubranego na biało”, co poza retoryką czynienia z siebie czystego i świętego na wzór Maryi, na dodatek w kontekście czystości i bieli chrzcielnej, w oczywisty sposób przywołuje trzecią część tajemnicy fatimskiej. Słowa Franciszka:

Witaj Matko Miłosierdzia, Pani w białej sukni! W tym miejscu, gdzie przed stu laty wszystkim ukazałaś zamysły Bożego miłosierdzia, patrzę na Twoją suknię ze światła i, jako biskup ubrany na biało, pamiętam o tych wszystkich, którzy odziani w biel chrzcielną, chcą żyć w Bogu i rozważają tajemnice Chrystusa, aby zyskać pokój.

Można przy okazji zauważyć, iż Franciszek wbrew tradycyjnym modlitewnym postawom nie raczył uklęknąć przed Królową Nieba i Ziemi, a nieklękanie w różnych sytuacjach, gdzie byłoby to wskazane, jest u niego czymś coraz częściej widocznym.

Czy to jednak o niego chodziło Matce Bożej w Fatimie i to właśnie jego widzieli pastuszkowie z Fatimy, widząc „biskupa odzianego w biel”?

Przywołajmy najpierw dobrze znany wielu fragment ujawnionej już części trzeciej tajemnicy fatimskiej (Piszę ujawnionej już „części tajemnicy”, bo warto dodać w nawiasie, że pozostają jeszcze nieujawnione rzeczy, które Matka Boże przekazała Łucji w kontekście tej tajemnicy – nie wchodzę teraz w spór, czy nazywać je wprost trzecia tajemnicą, czy dodatkiem lub wyjaśnieniem jej, czy jeszcze inaczej. Pisałem o tym kiedyś tutaj na blogu, którego nie mam czasu teraz rozwijać: Wątpliwości dotyczące ujawnienia całości III Tajemnicy).

Ujawniona treść tajemnicy – Łucja pisze:

Po dwóch częściach, które już przedstawiłam, zobaczyliśmy po lewej stronie Naszej Pani nieco wyżej Anioła trzymającego w lewej ręce ognisty miecz; iskrząc się, wyrzucał języki ognia, które zdawało się, że podpalą świat; ale gasły one w zetknięciu z blaskiem, jaki promieniował z prawej ręki Naszej Pani w jego kierunku; Anioł wskazując prawą ręką ziemię, powiedział mocnym głosem: Pokuta, Pokuta, Pokuta!
I zobaczyliśmy, w nieogarnionym świetle, którym jest Bóg: (coś podobnego do tego, jak widzi się osoby w zwierciadle, kiedy przechodzą przed nim) Biskupa odzianego w biel (mieliśmy przeczucie, że to jest Ojciec Święty). Wielu innych biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic wchodzących na stromą górę, na której szczycie znajdował się wielki Krzyż zbity z nieociosanych belek, jak gdyby z drzewa korkowego pokrytego korą; Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane i na poły drżący, chwiejnym krokiem, udręczony bólem i cierpieniem, szedł, modląc się za dusze martwych ludzi, których ciała napotykał na swojej drodze; doszedłszy do szczytu góry, klęcząc u stóp wielkiego Krzyża, został zabity przez grupę żołnierzy, którzy kilka razy ugodzili go pociskami z broni palnej i strzałami z łuku i w ten sam sposób zginęli jeden po drugim inni biskupi, kapłani, zakonnicy i zakonnice oraz wiele osób świeckich, mężczyzn i kobiet różnych klas i pozycji. Pod dwoma ramionami Krzyża były dwa Anioły, każdy trzymający w ręku konewkę z kryształu, do których zbierali krew Męczenników i nią skrapiali dusze zbliżające się do Boga.

W tej tajemnicy mowa jest o kimś, kogo Łucja określa mianem „biskupa odzianego w biel”, o kim nie pisze jednak wprost, że jest papieżem, tylko „mieliśmy przeczucie, że jest to Ojciec Święty”. Te odniesienie do osoby papieża nie wprost i opis poprzez kolor szat jest czymś zagadkowym, wymagającym zastanowienia się i interpretacji.

Pierwsza interpretacja „biskupa odzianego w biel” mówi o Janie Pawle II, który w zamachu w z 1981 roku mimo wszystko – na przekór tekstowi tajemnicy – nie zostaje zabity, ale cudownie ocalony. Oczywiście, jak pisał np. św. Tomasz z Akwinu czy inni święci, proroctwa mogą być warunkowe i uzależnione od ludzkich przyczyn, a więc mogą się nie wypełnić. Dlaczego jednak Matka Boża mówiłaby o śmierci, kiedy miałaby plany cudownego ocalenia papieża? W jaki sposób naśladują go w tym inni? Tak jakby coś tutaj nie pasowało w tej interpretacji.

Druga interpretacja jest symboliczna. Według niej byłaby mowa nie tylko o Janie Pawle II, ale i o innych papieżach, którzy umierają duchowo w Chrystusie, poświęcają się dla zbawienia ludzi, mają jakiś udział w męczeństwie. Wydaje się to w logiczne. Czy jednak mamy odczytywać tę tajemnicę jedynie symbolicznie i dlaczego jest mowa o biskupie i przeczuciu?

Trzecia interpretacja mówi o papieżu Emerycie Benedykcie XVI i czekających go jeszcze wydarzeniach – przede wszystkim męczeństwie Prawdy. Daj mu, Panie, długie życie na Twoją chwałę i śmierć spokojną, ale być może ów „odziany w biel biskup” i jedynie przeczucie pastuszków (do tego, że jest Ojcem Świętym), wskazują na obecną niecodzienną sytuację, w której znalazł się „ojciec Benedykt”.

Czas pokaże.

P.S. Czytelnicy bloga w komentarzach poniżej przedstawili czwartą interpretację. Biskupem odzianym w biel miałby być Franciszek. Pisząc tego posta, nie potraktowałem jego osoby w kategoriach szczególnej interpretacji, bo postać z tajemnicy fatimskiej jest przedstawiona w bardzo pozytywnym świetle. A nawet jeśli rzeczywiście byłby Bożym, dobrym papieżem, to nic szczególnego go nie wyróżnia, wpisuje się przecież w drugą interpretację, symboliczną, jak inni papieże. Nie przekonują mnie czysto fantazyjne interpretacje, iż w przyszłości ma nastąpić nawrócenie Franciszka na prawdziwy katolicyzm i tym podobne. Ale należy pogratulować bujnej wyobraźni wszystkim tworzącym podobne scenariusze.