Franciszek nie wzywał Lucyfera. O potrzebie rozwagi w ocenie faktów i wypowiedzi

Pewien znajomy ostatnio zwrócił mi uwagę, jak wiele jest pochopnego oceniana zachowań Franciszka i jego wypowiedzi, czynionego przez ludzi co prawda w dobrej wierze, zaniepokojonych jego działaniami, ale zupełnie nierozgarniętych w sprawach teologicznych, łykających rzeczy, które zdają się popierać przyjętą przez nich logikę myślenia, jednak bez należytego zbadania sprawy. Tymczasem nie wszystko, co jest jakąś krytyką Franciszka, jest trafne, a niektóre rzeczy są absolutnie niesłuszne – a z tego bezrozumnego braku słuszności śmieją się inni, utwierdzając się tylko w swoich pochlebstwach wobec Franciszka. Wielu odczuwa, że coś jest nie tak z Franciszkiem, ale nie potrafi tego dobrze wyrazić, nie jest w stanie dobrze zintelektualizować, albo spieszy się z wyrokowaniem. Przykład z Lucyferem opisuję w dalszej części posta. Rozwagi i cierpliwości, bracia i siostry.

W niejednym miejscu widziałem już w Internecie oskarżenie Franciszka o to, że wzywał Lucyfera.  Dajmy na to tutaj.

Być może autorzy tego artykułu celują w tanią sensację, chcąc na siłę przyciągnąć czytelników, i dlatego zamieszczają takie teksty, ale jednak jakiś poziom rzetelności i rozumności należałoby wykazać, choćby najmniejszy, siląc się na publikacje artykułów w internecie.

Teksty typu: „Wszystko zaczęło się od dziwnej ceremonii, transmitowanej na cały świat, w której odprawiono rzekomo chrześcijański obrzęd zwieńczony jednak łacińską inwokacją do Lucyfera zamiast do Jezusa Chrystusa” są po prostu kompromitacją na całej linii. Nie jest też wykluczone, że celowo tworzy się takie teksty, by śmiać się z naiwnych krytyków Franciszka.

Jak to ktoś już skomentował prywatnie, pozwolę sobie wkleić słowa, które dostałem:

To nie „dziwna ceremonia”, tylko najważniejsza katolicka ceremonia w trakcie całego roku liturgicznego – wigilia paschalna!
To nie „rzekomo chrześcijański obrzęd”, ale przepiękna i głęboka liturgia światła i liturgia słowa i Msza Święta.
To nie była inwokacja do Lucyfera, tylko normalny klasyczny tekst exsultetu śpiewany przez wieki.
To prawda, że tam jest słowo „lucifer”, ale po łacinie oznacza ono „niosący światło” i nie jest imieniem szatana, ale charakterystyką światła od płomienia świecy i dookreśleniem cech Chrystusa.
Ten tekst był śpiewany przez stulecia na każdej wigilii paschalnej, najważniejszym obrzędzie katolickim w ciągu roku, w obecności wszystkich papieży i księży katolickich.

Zobaczcie tutaj wideo tej liturgii sprzed kilku lat z Benedyktem XVI.
Benedykta pokazują wyraźnie na 9:00. I zaraz potem na 9:29 i drugi raz 9:37 jest słowo „lucifer”.

Zachęcam do roztropności i dokładnego badania spraw, a nie przyjmowania wszystkiego, co jest krytycyzmem wobec Franciszka. Piszę to także do siebie, choć na blogu zawsze sprawdzam fakty i przesiewam interpretacje, zaglądam do oryginałów tekstów, staram się w komentarzach raczej zadawać pytania niż okopywać się na swoim stanowisku, szukać odpowiedzi niż wyrokować.

Podane twierdzenia dotyczące Lucyfera to tylko przykład. Podobnej pochopnej krytyki Franciszka jest więcej, choć teraz już nie odnajdę przykładów.

Problem jest też taki, że ten, kto chce przeinaczyć i wypaczyć – w tym wypadku domniemywamy, że jest to Franciszek – nie zawsze zrobi to wprost. Taki ktoś zwykle czyni wszystko, co może, by nie zostać wprost oskarżonym i posądzonym. To jednak jest już oddzielna sprawa, bardziej skomplikowana – nie tak prosta jak dobre przyjrzenie się samym faktom, co powinno być podstawą wszelkiej analizy czy krytyki.