Zamieszanie w związku z papieskim błogosławieństwem dla pary homoseksualnej

W godzinach wieczornych, wczoraj – we wtorek, polskie media oraz portale społecznościowe obiegł news, że Franciszek pobłogosławił parze homoseksualistów z okazji chrztu ich dzieci.

Następnego dnia rano do części internautów dotarło już sprostowanie z Watykanu, że Franciszek tak naprawdę nie wiedział, komu błogosławi. Rzeczniczka Garcia Overejo tłumaczy: „Papież nie mógł wiedzieć, że list trafi do gejowskiej pary, ponieważ został zaadresowany do jednej osoby w odpowiedzi na jej pismo (…). List był skierowany do jednej osoby i jej rodziny”.

Po lewej przykład nagłówków prasowych oraz dołączonych do nich zdjęć – zaczerpnięte są z heterodoksyjnego portalu deon.pl.

Jakich spostrzeżeń możemy dokonać w związku z zaistniałą sytuacją i jakie pytania zadać?

Pierwsze spostrzeżenie jest takie, że wiele osób wierzy w to, iż Franciszek może pozytywnie dać błogosławieństwo parze homoseksualnej i przyjmuje takie newsy jako normalność, jako wiarygodne. Załóżmy, że taki news dotyczyłby Benedykta XVI w czasie jego pontyfikatu. Kto by w niego uwierzył? Niewielu. Dlaczego zatem wierzy się w takie informacje, gdy dotyczą one Franciszka? Odpowiedź nasuwa się taka: Nauczanie Franciszka jest mocno rozmyte i koresponduje z odstępstwem od wiary, a nawet do niego prowadzi, dlatego niewielu się dziwi, że Franciszek mógłby w praktyce wspierać związki homoseksualne i dowartościowywać je poprzez błogosławieństwa.

Informacja o tym, że Franciszek nie wiedział komu błogosławi, jest wiarygodna – dopóki nic przeciwnego się nie udowodni – dlatego że papieskie błogosławieństwa to często sztampowa, masowa korespondencja pisana i wysyłana przez jego współpracowników. Niektórzy jednak twierdzą, że być może jednak Franciszek mógłby wspierać takie błogosławieństwo mimo wszystko, dlatego że często w szczególny sposób Franciszek telefonuje do różnych osób, pochyla się nad zgnębionymi, dociera na peryferia do jednostek… Może w tym wypadku „tradycyjne” nauczanie Kościoła nie jest tak ważne, jak wyciągnięcie ręki do ciemiężonej pary homoseksualnej? Przecież tak bardzo są prześladowani za swoją wiarę w postęp ludzkości i nadzieję na to, że Kościół się zreformuje!

Co więcej, nikt nie zwraca uwagę na sam fakt chrztu dzieci, jeśli mają one żyć w pseudo-rodzinie homoseksualnej. Czy godzi się chrzcić dzieci, jeśli jako rodzice stają jawni homoseksualiści, a dzieci mają żyć i być wychowywane w takim związku? Jest to co najmniej bardzo wątpliwe. Kodeks Prawa Kanonicznego jasno stwierdza, że chrzci się godziwie, gdy istnieje „uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie” (Kan 868). Takiej nadziei w tym przypadku raczej nie ma. Dziecko nie tylko będzie mogło mieć trudności emocjonalne, będąc wychowywane bez mamy a z dwojgiem tatusi, ale także od małego będzie formowane w duchu anty-katolickim, w ideologii genderowskiej.

I na końcu jeszcze myśl o hetorodoksyjnym portalu deon.pl. Redakcja łyknęła papieskie błogosławieństwo dla związku gejowskiego i ani słowem nie zająknęła się przy tym, że coś może być nie tak, że coś jest dziwne – nie wyraziła jakiegokolwiek zdziwienia, krytyki czy czegoś w tym rodzaju. Wczorajszy news na deon.pl można uznać za formę akceptacji i zadowolenia z takiego obiegu rzeczy. Redakcji tego jezuickiego portalu jest wszystko jedno, co czyni Franciszek, bo jeśli tylko ten wielki, święty prorok naszych czasów czegoś dokonuje, to zawsze jest to godne i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne. Tutaj wujek google zachował usunięty post. No i dzień później zostaje wszystko zdementowane (tutaj).

Jakie są jeszcze spostrzeżenia, myśli i wnioski, drodzy czytelnicy, w związku z zaistniałą sytuacją?