Fałszywy prorok

Słowo „prorok” oznacza osobę, która mówi w imieniu Boga. Każdy ochrzczony, a w szczególności  pasterze Kościoła, uczestniczą w prorockiej misji Chrystusa, świadcząc o Bogu, poprzez zmysł wiary i łaskę słowa, apostołując i ewangelizując (KKK 905-907).

Słowo „fałszywy” wedle słownika wskazuje na człowieka „udającego kogoś, podszywającego się pod kogoś” oraz „obłudnego, nieszczerego bądź przewrotnego” (Słownik Języka Polskiego PWN).

Sformułowanie „fałszywy prorok” może oznaczać osobę, która nieszczerze podszywa się za Bożego proroka i udaje, że przyszła pełnić Bożą misję prowadzenia innych do wiary.

Jak czytamy w Piśmie Świętym: „Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą” (Mt 11,24).

Jedna uwaga do wpisu “Fałszywy prorok

  1. Wygląda na to, że zarówno abdykacja Benedykta XVI jak i postępowanie Franciszka I wywołały wpływy zewnętrzne. Wg mnie, jest to trzecie zaparcie się Piotra. Sam Piotr zaparł się dwa razy: 1- po aresztowaniu Jezusa i 2- ulegając Saulowi z Tarsu, kiedy odstąpił od polecenia Jezusa, by głosił wśród nieobrzezanych. Trzeciego zaparcia się dokonał Franciszek I następca Piotra. Czas więc na „drugie pianie koguta”.
    Zastanawiającym jest także fakt złagodzenia restrykcji wobec katolików którzy przystapili do masonerii (lub masonów, którzy przystąpili do Kościoła powszechnego. Jan Paweł II pozostawił sankcje kościelne tylko wobec masonów sprawujących jakiekolwiek funkcje w Loży, uwalniając od nich szeregowych masonów.

    Polubienie

Możliwość komentowania jest wyłączona.