Teologiczna krytyka „Amoris Laetita” i list do kardynałów – podpisy 45 profesorów oraz teologów katolickich, w tym księży

Analiza zagrożeń ze strony „Amoris Laetitia” – 29 punktów wyszczególnionych wątpliwych lub sprzecznych z wiarą tez adhortacji – dokonana przez doktorów i profesorów katolickich z całego świata.

Intencje, osądzanie, jawne herezje. Kim jest Franciszek?

Ten post będzie nieco inny. Franciszek ostatnio mówi dużo różnych dziwnych rzeczy o Lutrze, reformacji, homoseksualistach… i zasługuje to wszystko na osobną uwagę, ale teraz nie będzie wprost o tym.

Gdy się przegląda internet i różne portale, widzi się rozmaite wpisy i przeciwstawne opinie na temat Franciszka. Blogi, komentarze, twittery, facebooki, fora itd. Cała gama różnorakich wypowiedzi. Normalne.

Chciałbym jednak przestrzec przed dwiema rzeczami. Niby proste, ale warto zwrócić na to uwagę – przed osądzaniem osób i wyrokowaniem o intencjach oraz przed zbyt prostym wskazywaniem na herezje. Jak to się ma wszystko do Franciszka?  

Watykan ocenzurował Franciszka. Ale kilka akapitów dalej znajduje się jeszcze jedna ewidentna nieprawda

W przemówieniu Franciszka w Bazylice św. Jana na Lateranie w czwartek, 16 czerwca 2016 roku, padły zaskakujące słowa na temat ważności małżeństw – że znaczna większość wszystkich małżeństw katolickich jest nieważna. Później Watykan ocenzurował tę wypowiedź – jak podają media i rzecznik Watykanu, było to za zgodą Franciszka. Trzeba jednak przyznać, że w tym samym ocenzurowanym tekście – nie analizując już całej wypowiedzi Franciszka – znajdują się inne wątpliwe i nieprawdziwe twierdzenia. Szczególnie jedno. Wprost sprzeczne z tym, czego Kościół naucza.

Franciszek wytropił bardzo ważną herezję. A polskie media milczą!

Mam na myśli herezję, tak ją nazwijmy, „rozróżniania”. Rzuciło mi się w oczy w minionych dniach przynajmniej kilka linków do zagranicznych krytycznych analiz pewnego fragmentu z homilii Franciszka z minionego czwartku (z 9 czerwca 2016 roku), w którym wspomina o tej herezji. Trudno mi je teraz na nowo wyszukiwać. Chciałem jednak powiedzieć, że nie rzuciły mi się oczy żadne polskie analizy tego fragmentu. A przecież został on przytoczony przez Radio Watykańskie. Przyjrzyjmy się bliżej, jaką to herezję „rozróżniania” wytropił Franciszek.  

Franciszek: Muzułmanie i chrześcijanie mają wspólne korzenie

Gdyby tego typu wypowiedź media przypisywały Franciszkowi na początku jego pontyfikatu, wielu katolików z miejsca pomyślałoby, że to nie może mieć miejsca, że musiało nastąpić jakieś przeinaczenie, bo przecież jakiż wspólny korzeń? Czy po ponad trzech latach rozwadniania krok po kroku doktryny chrześcijańskiej tego typu słowa już nas nie szokują, nie przerażają, już do nich przywykliśmy? A przecież teraz Franciszek wprost to powiedział na spotkaniu z panią szejk z Kataru, Mozah bint Nasser al Missned (przyjmując ją w Watykanie w sobotę 4 czerwca).

Franciszek otwarcie i jednoznacznie potwierdza, że zmieniła się dyscyplina sakramentów dla rozwodników żyjących w nowych związkach

W samolocie, gdy Franciszek wracał z Grecji 16 kwietnia 2016 roku, zgodnie ze zwyczajem dziennikarze pytali go o różne sprawy – ostatnie pytanie dotyczyło zmiany dyscypliny Kościoła w sprawie rozwodników żyjących w nowych związkach. Dziennikarz zapytał, czy coś się zmieniło po adhortacji „Amoris Laetitia”. Franciszek odpowiedział: „Mogę powiedzieć, że tak. Kropka”.

To nie jest wiadomość zmyślona czy niepotwierdzona, słowa Franciszka przytacza samo Radio Watykańskie. Zamieszczamy też video, na którym Franciszek udziela odpowiedzi na to pytanie – tak by nikt nie miał wątpliwości co do autentyczności tej wypowiedzi.

Przykładowe stwierdzenie z adhortacji sprzeczne z katolicką nauką moralną

Dajmy przykład z punktów 185 i 186 adhortacji. Czytamy tam najpierw o gorszących podziałach majątkowych w pierwszych wspólnotach Kościoła, dalej rozważania zostają rozszerzone na dzisiejszy Kościół i społeczeństwo, by osiągnąć kulminację w bardzo ogólnym stwierdzeniu, które niestety rozmija się z już prawdą katolicką.

„Gdy osoby przyjmujące Komunię św. nie dają się pobudzić do zaangażowania względem ubogich i cierpiących lub zgadzają się na różne formy podziału, pogardy i niesprawiedliwości, to Eucharystia przyjmowana jest niegodnie”.

(Cała adhortacja po polsku dostępna jest tutaj, jakby ktoś chciał się zapoznać.)

Ponieważ w teologii moralnej czasami bardzo trudno o ocenę konkretnych przypadków, w ocenie przechodzi się od zasad ogólnych do bardziej szczegółowych, można też wrócić do tych ogólnych. Nie można jednak wyprowadzać tez o charakterze ogólnym na podstawie skrajnych przypadków! 

W tej adhortacji są tezy wprost przeciwnie wierze katolickiej. To jest adhortacja przełomowa, w której wyraźnie wprowadza się odstępstwo od wiary

Na przykład poprzez:

• rozmywanie różnicy między tzw. związkami nieregularnymi (które w adhortacji wkładane są w cudzysłów) i regularnymi (małżeństwami)
• dopuszczenie do sakramentów (kontekst mówi o sakramencie Eucharystii) osoby żyjące w grzechu ciężkim cudzołóstwa (nie w taki sposób, by to powszechnie obowiązywało w Kościele dla wszystkich, ale poprzez stworzenie możliwości lokalnego dopuszczenia do tego)
• heretycka wizja rozwoju doktryny katolickiej z możliwością zaprzeczenia temu, co było dotychczas (według interpretacji podanej przez kard. Schonborna przy oficjalnej prezentacji dokumentu – tak odpowiedział, gdy był pytany o „Familiaris Consortio” Jana Pawła II i zawarte tam normy)
• nawet przy pobieżnej lekturze zauważa się szereg dziwnych partykularnych tez, akcentów i pominięć

Na razie piszę tyle. Więcej napiszę za jakiś czas. W tej chwili w moim przekonaniu możemy jednak wprost mówić o przeinaczeniu wiary katolickiej w dokumencie. Adhortacja jest przełomowa. Nie potępia grzechu i otwiera możliwość wprowadzenia go do wspólnoty Kościoła.

Apostata Franciszek…? Kard. Muller: Franciszek nie jest heretykiem, ale dość krytycznie w temacie Franciszka

Po Internecie nie od dzisiaj krąży film „Apostata Franciszek”, na końcu którego znajdujemy akt wyklęcia ze wspólnoty Kościoła dokonany na Franciszku przez patriarchę Eliasza. Jest bardzo smutne, że autorzy filmu nie zechcieli nieco bardziej zagłębić się w historię i teologię, zanim zdecydowali się umieścić to w filmie. Tymczasem w ostatnich dniach powiela się na nowo wypowiedź kard. Mullera, który został zapytany o to, czy Franciszek jest heretykiem i udzielił przeciwnej odpowiedzi – niestety wypowiedź kardynała jest przez media często ucinana do minimalnych wyrywków, jest podawana wybiórczo i modelowana. A jest ona jednak w swojej istocie dość krytyczna wobec Franciszka.

Kolejna herezja Franciszka – ukazanie kary śmierci jako czegoś absolutnie przeciwnego miłości bliźniego i niedopuszczalnego

W liście do Federico Mayor, prezydenta „Międzynarodowej komisji przeciwko karze śmierci”, datowanym na 20 marca bieżącego roku, Franciszek uznaje karę śmierci za coś absolutnie niedopuszczalnego:

„Kara śmierci jest przeciwna znaczeniu ‚humanitas’ [człowieczeństwu] i Bożemu miłosierdziu, które powinno być modelem sprawiedliwości ludzkiej”.

Tymczasem Katechizm jasno stwierdza coś przeciwnego:

„Kiedy tożsamość i odpowiedzialność winowajcy są w pełni udowodnione, tradycyjne nauczanie Kościoła nie wyklucza zastosowania kary śmierci, jeśli jest ona jedynym dostępnym sposobem skutecznej ochrony ludzkiego życia przed niesprawiedliwym napastnikiem” (pkt 2267).